"Ubat yg paling mujarab untuk org yg kita rindu ialah kita kena jumpa org tuh".. huhu

Itulah yg maks buat last weekend kaedahnya.. maks dpt jumpa my parents ekceli.. dan tak sangka maks dpt merasa buah rambutan + durian bagai..*adehh bergenang laks* . Memang unplanned pun sebabnya maks ingat dinch sempat pun nak kesana tapi memandangkan bagai ditarik2 gituh ati maks neh makanya maks pun mintak jasa baik paps instead tido kat Kuala we all ke BS kaedahnya..

Paperpun jiwa lara maks sedikit sebanyak terubat jua akhirnya.. ececeh.. bahasa buku bak kata si Ija..hiks..

Masa maks di Kuala pun sempat gaks maks merasa Laksa yg diwar2kan dan cendol.. adehh mana lah tak "lemu" kan u ols.. *merasa u ols dinch faham maks guna bahasa apa*..hakhakhak

Masa di rumah tuan puteri gunung Ledang atu bah.. sempat maks beramas mesra dah bergoss di "ruang rindu" yg amatlah terbatas kaedahnya.. bersama tetamu2 VIP katanya dan pendatang dengan izin giteww.. hoho *tq nyah 4 the gift*.. maks terharu giteww.. *Terus pose perbetui tudung*..

Cuba u ols bayangkan ada pengantin yg senak memandang betapa terkawalnya kitaorg bergoss??? kehkehkehkeh

so pada yg ingin menatap wajah chanteq maks *eh shilaps* wajah pengantin atu bah nenanti yach maks uploadkan gambarnya.. hehe.. tak pun harus kena melawat ke blog si makcik wokz atuh sure udah ada bah..

Okie Dokie

Salam sayang